Kategoria: Styczeń 1 (1) 1922

Z całego serca składam dzięki Najśw. M[aryi] Pannie Niepokalanej za zupełnie niespodziewane nawrócenie pana N. Z wyższym wykształceniem, ale we wierze słaby, twierdził, że dla niego trzeba jaśniejszych dowodów i że jest – heretykiem. Jeden z członków „Milicji Niepokalanej” pożyczył mu dobrą, książkę, lecz gdy ta nie wiele go zajmowała, dał mu „Cudowny Medalik”. Tego...

Milicja Niepokalanej „Ona zetrze głowę twoją” Rdz 3,15.„Wszystkie hercje samaś zniszczyła na całym świecie”. (Off. NMP). „Z serca błogosławimy członkom Milicji Niepokalanej; walcząc pod sztandarem Matki Hożej, niech świat cały do stóp Jezusa prowadzić Kościołowi pomaga”. † Adam Stefan. I. Cel: Starać się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd. a najbardziej masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieka i...

Dnia 2 kwietnia 1921 r. na cmentarzu Kalwarii Pacławskiej świeżą usypano mogiłę: młody magister nowicjuszów, O[jciec] Wenanty, Franciszkanin, wyniszczony gruźlicą płuc, żyć przestał. Zaraz powstała myśl uczczenia jego pamięci biografią; zanim jednak przyjdzie ona do skutku, niech mi będzie wolno skreślić o drogim Zmarłym wspomnień garstkę. Poznałem go bliżej w czasie wakacji szkolnych 1912 r....

Niedawno temu w r. 1917 rzucono wśród członków Kolegium Serafickiego w Rzymie myśl, by zespolić w jakiś sposób siły i wytężyć je w celu nawracania zbłąkanych owieczek do owczarni Chrystusowej. Myśl ta została przyjęta, to też na wspólnym zebraniu alumnów zawiązano stowarzyszenie „Milicji Niepokalanej” (M.I. z nazwy łacińskiej „Militia Immaculatae”), które powyższy cel sobie wytknęło....

Błogosławieni, którzy w ofierzeSiebie złożyli Panu nad panyI Jemu służyć stanowią szczerzeWśród niepowodzeń, wzgardy, szykany –Za tchnieniem łaski tak przemienieni:Błogosławieni! Błogosławieni, którzy swe siłyI prace swoje, trudy, cierpieniaTak urządzają, by im służyłyDla chwały Bożej i dusz zbawienia Zbawiając bliźnich będą zbawieni:Błogosławieni! Błogosławieni, co miłość własnąI względy ludzkie zdeptać zdołali,Bo znajdą wolność i drogę jasną:Jutrzenka złota...

Pociąg sunął się raźno po jednej z główniejszych linii kolejowych naszej Rzeczypospolitej. Jak okiem sięgnąć ciągnęły się równiny, pogarbione gdzieniegdzie lekkimi pagórkami. Hanek był chłodny, wrześniowy. Złocista tarcza słoneczna dźwignęła się z za krańców widnokręgu i zatopiła w morzu promieni i rozorane zagony i puste ścierniska i wykoszone łąki i gęste kępy łozin. Nikłe opary,...